[26] "Bez mojej zgody" - Jodi Picoult

Autor: Jodi Picoult
Tłumaczenie: Michał Juszkiewicz

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Rok wydania: 2009

Liczba stron: 459

Ocena: 8/10

Opis z okładki: "Annie nic nie dolega, a mimo to żyje tak, jakby była obłożnie chora. W wieku trzynastu lat ma już za sobą niejedną operację, wielokrotnie oddawała krew, żeby utrzymać przy życiu swoją starszą siostrę Kate, która we wczesnym dzieciństwie zapadła na białaczkę. 
Annie została poczęta w sztuczny sposób, tak aby jej tkanki wykazywały pełną zgodność z tkankami siostry. Choć przez całe życie postrzegano ją wyłącznie przez pryzmat siostry i tego, co dla niej robi, aż do tej pory Annie akceptowała tę swoją życiową rolę. Teraz jednak, wzorem większości nastolatków, zadaje sobie pytania dotyczące tego, kim jest naprawdę. Wreszcie Annie dojrzewa do podjęcia decyzji, która dla wielu osób byłaby nie do pomyślenia, decyzji, która podzieli jej rodzinę, a dla ukochanej siostry będzie wyrokiem śmierci".

"Każdy człowiek w życiu staje na rozdrożu. Są momenty, kiedy zapadają ważne, rozstrzygające decyzje - a często podejmuje się je zupełnie bezwiednie".

Szczerze przyznaję, że do sięgnięcia po książkę "Bez mojej zgody" autorstwa  Jodi Picoult skłonił mnie głównie film powstały na podstawie powyższej książki. Jednak nie ukrywając książka zdecydowanie bardziej mi się podobała, ponieważ w filmie zostało pominiętych kilka wątków.

"Madame Agnes wyjaśniła, że przyszłość jest jak glina, którą w każdej chwili można ugnieść i nadać jej inny kształt; da się to jednak zrobić wyłącznie z własną przyszłością, bo na los innych wpływu mieć nie można. Ale niektórym ludziom to nie wystarczy".

Anna Fitzgerald to trzynastoletnia dziewczynka, która mimo, iż jest zupełnie zdrowa to w szpitalu musiała spędzić nie jeden dzień i nie mało się wycierpiała. A wszystko za sprawą tego, że jej starsza siostra Kate jest bardzo ciężko chora na białaczkę. Anna została poczęta przez zapłodnienie in vitro wręcz została specjalnie "zaprogramowana" tak aby była stu procentowo zgodnym dawcą dla swojej siostry. Dziewczynka jednak przestaje się na to godzić i chce walczyć o usamodzielnienie w kwestiach medycznych. To znaczy, że chce samodzielnie podejmować decyzje, czy oddać siostrze krew, lub narządy. Na wszystko musi zostać wyrażona jej zgoda, a nie jak do tej pory, jej rodziców. Anna podejmując decyzję o złożeniu wniosku do sądu tak naprawdę podpisuje wyrok śmierci na swoją siostrę, która bez jej pomocy może umrzeć w ciągu kilku, kilkunastu najbliższych dni. Decyzja Anny jest szokiem dla całej jej rodziny, jednak dziewczyna jest nieugięta i mimo próśb swoich rodziców nie wycofuje wniosku. 

"Ale mnie zastanawiało zupełnie co innego, a mianowicie, że wszystko wskazywało na to, że gdyby Kate była zdrowa, ja pewnie dalej fruwałabym sobie w niebie czy gdzie tam, czekając na przydział ciała, w którym mam spędzić jakiś czas na ziemi".

"Bez mojej zgody" to powieść zdecydowanie należąca do tych trudniejszych. Jodi Picoult to pisarka, która znana jest z tego, że w swoich książkach porusza trudne tematy. Książkę czyta się naprawdę trudno, chociaż język i styl powieści jest prosty. Mimo wszystko w książce został poruszony temat raka krwi, czyli białaczki, co sprawia, że powieść do łatwych nie należy. Kate zachorowała na raka w wieku dwóch lat... Uwierzcie mi, że czytając opisy postępów choroby, opisy odczuć rodziców czy rodzeństwa automatycznie miałam łzy w oczach. Naprawdę ciężko się pogodzić z tym, że taka malutka dziewczynka została tak okrutnie dotknięta przez los. Najgorsze jednak jest to, że kiedy stan Kate się polepszał i wydawać by się mogło, że choroba odeszła, to za jakiś czas rak atakuje ponownie. Autorka w prosty i zrozumiały sposób przekazuje czytelnikowi wiadomości na temat białaczki. Co za tym idzie. Dzięki przeczytaniu książki "Bez mojej zgody" dowiedziałam się bardzo dużo na temat tej choroby i uwierzcie mi taka wiedza może być naprawdę pomocna w życiu, bo nikt nie wie co przyniesie los. 

Jodi Picoult pokazuje też bardzo ważną rzecz. Mianowicie, gdy Kate zachorowała rodzice stawiali ją zawsze na pierwszym miejscu, co jest zrozumiałe. Jednak zupełnie zapominali o swoim synu Jesse. Ciężka choroba córki nie zwalnia jednak rodziców z obowiązku poświęcania uwagi pozostałym dzieciom. Chłopak przez brak zainteresowania swoich rodziców zaczyna robić wszystko, aby zwrócić na siebie ich uwagę. Jednak bezskutecznie, przez co Jesse wpada w nałogi. Autorka pokazuje jak brak zainteresowania dzieckiem może wpłynąć na jego przyszłość.

Podsumowując książka napisana (przynajmniej według mnie) na bardzo wysokim poziomie. Poruszająca bardzo trudny temat, jednak nie napisana językiem specjalistycznym, lecz napisana językiem jak najbardziej zrozumiałym dla każdego czytelnika. Zakończenie powieści mnie zaszokowało i naprawdę potok łez nie miał końca. Polecam ją jednak czytelnikom troszkę dojrzalszym.

"[...] Ludzie, których kochamy, każdego dnia, w każdym momencie potrafią nas zadziwić. Że o naszej wartości nie stanowią być może nasze uczynki, ale nasz potencjał: to, do czego jesteśmy zdolni w najbardziej nieoczekiwanych sytuacjach".